Halos 40 taon na ring nagtatrabaho si Mr. Ma bilang taga-ayos ng sapatossa bangketa. Siya ay 59 na taong gulang na ngunit sa kabila ng kaniyang edad ay talagang nagbabanat pa rin ito ng buto.
Ang ibabang bahagi ng kaniyang katawan ay paralisado kung kaya naman talagang hirap na rin siya sa kaniyang paggalaw. Nangyari ito sa kaniya matapos siyang magkaroong ng matinding karamdaman noong siya ay bata pa.
Upang makagalaw at makakilos kahit papaano ay gumawa na lamang siya ng kaniyang sariling wheelchair. Araw-araw ay kinakailangan niyang maglaan ng isang oras papunta at isang oras pauwi mula sa kaniyang bahay at sa pwesto ng kaniyang gawaan ng sapatos.
Buti na lamang at palaging kasama ni Mr. Ma ang kaniyang alagang aso na siyang nagtutulak sa kaniya nang dahan-dahan upang umandar ang kaniyang sariling wheelchair. Marami sa kanilang mga kapitbahay ang madalas na nakakakita kina Mr. Ma at sa kaniyang alagang aso.
Tila ba isang mabuting kaibigan niya ang asong ito na talagang gumagabay at tumutulong sa kaniya sa araw-araw. Ang alaga ni Mr. Ma ay tulad din naman ng isang tipikal na uri ng aso ngunit wala lamang itong pangalan.
Sa tuwing tatawagin daw niya itong “hey” ay agad naman itong lumalapit sa kaniya. Ang ina ng aso niyang ito ang dating alaga ni Mr. Ma sa loob ng higit sampung taon ngunit nang isinilang nito ang alagang aso niya ngayon ay agad din itong pumanaw.
“The dog is very smart. It is even smarter than those guide dogs seen on TV.” Pahayag ni Mr. Ma.
Nakakalungkot lamang na kahit masipag si Mr. Ma ay hindi sapat ang kaniyang kinikita para sa pang-araw araw niyang gastusin. Madalas ay gutom siya dahil wala siyang makain.
Kumakain na lamang siya ng persimmon na nakatago sa kaniyang higaan habang mayroon din siyang mabubuting kapitbahay na nagbibigay sa kaniya ng pagkain.